Medytacja… Z czym Ci się kojarzy?
Z siedzeniem godzinami w bezruchu z zamkniętymi oczami? Z dziwnymi śpiewami w nieznanym języku? A może z czymś zakazanym, szkodliwym, bo obcym kulturowo, nawet pogańskim, czy diabelskim? A może z nudą i bzdurą, czymś na co nie ma się czasu?

Sama kiedyś nie wiedziałam jak to jest z tą medytacją, lecz postanowiłam spróbować. Podobnie było z jogą.

Na zajęcia z jogi chodziłam prawie 2 lata i przyznam, że podobało mi się. Aktywność ruchowa, oprócz chodzenia była dla mnie nieprzyjemna. Nie znosiłam zajęć z WF w szkole podstawowej
i średniej. Było dla mnie idiotyczne stwierdzanie, czy czas, w którym przebiegłam 800 metrów kwalifikuje mnie do oceny dostatecznej czy dobrej, czy jakiejkolwiek. Przebieranie się ze spoconych koszulek, zakładanie na spocone ciało czystych ubrań, brak możliwości umycia siebie albo chociaż rąk ciepłą wodą i mydłem. To moje koszmary z czasów szkolnych…

A joga, po zajęciach nie byłam spocona, miałam fajną energię i nawet byłam zregenerowana
ok. 19:30 wieczorem. Lepiej czułam się w swoim ciele, było bardziej sprężyste, rozciągnięte…
Na zorganizowane zajęcia obecnie nie chodzę, jednak prawie codziennie choć kilka minut ćwiczę. Dobry moment jest zaraz po obudzeniu, nawet parę ćwiczeń pomaga się dobudzić, rozciągnąć…

Robię sobie też taką jogo-medytację, do której natchnęła mnie Tiffany Cruikshank, o której wspominałam w tekście „Nie mam czasu”. Robię 10 powtórzeń układu asan nazywanych Powitanie Słońca, liczę każdy element i jeżeli się pomylę, a dokładniej zagapię i nie wiem jaka liczba była przed chwilą, zaczynam od 1.

Co jeszcze……
Wieczorem, przed snem daje sobie około 10 minut, leżąc na łóżku, z nogami opartymi na ścianie, albo liczę oddechy – spokojne, powolne i głębokie, albo słucham wybranych afirmacji
z You Tube, np. z kanału Ani Aftowicz.

Tak naprawdę, to medytować można kiedykolwiek i gdziekolwiek i przez dowolny czas. Mi daje to relaks i uważność, czyli mindfulness oraz przygotowuje do snu i na nowy dzień.